Jaarrede 2021, terugblik en vooruitzicht

Vorig jaar kwam de Brede Kerkenraad op 6 januari bijeen in de Meent. Na een smakelijke maaltijd, bereid door Bert Huisman en ds. Jelle van Slooten, hield ondergetekende z’n 4e jaarrede. Vervolgens sprak prof. Benno van den Toren over ‘Kunnen we het christelijk geloof aannemelijk maken in een multireligieuze wereld?’ We sloten af met een ‘hapje en drankje’. De ‘Evensong’ op 2 februari in de Magnuskerk trok zoveel volk, dat er stoelen bijgezet moesten worden. Op 25 februari, de dag vóór ‘Aswoensdag’, vond de 2e editie van ‘Pannenkoekendag’ plaats in de Meent. De Taizéviering op 1 maart in de Dorpskerk trok nieuwe bezoekers. ‘Gaan voor Goud’, de musical van eigen bodem die op 6, 7 en 8 maart in de Laarkerk werd opgevoerd, was een daverend succes. Op Biddag 11 maart vormde de Laarkerk het toneel van de 5e federatieve gemeenteavond. Da. Gonny de Boer ging voor in de Vesper, waarna Jacobine Gelderloos, projectleider dorpskerkenbeweging van de PKN, een boeiende inleiding hield over ‘Kerk in, van en voor het dorp’. Onder het genot van een hapje en een drankje konden we nog wat napraten.

Dit was dan voorlopig voor het laatst, want op 13 maart werd een landelijke lockdown afgekondigd vanwege de coronapandemie. Hierdoor moesten de meeste kerkelijke activiteiten worden afgelast of op een andere leest geschoeid. Zo werden vanaf zondag 15 maart in Dorps- en Laarkerk afwisselend federatieve onlinediensten zonder kerkgangers gehouden, terwijl de Magnuskerk gesloten was. Onze predikanten gingen beurtelings voor. Omdat gemeentezang vanwege rondzwevende aerosolen ‘uit den boze’ bleek, hielden voorzangers de lofzang gaande. Het Kindermoment bestond onder meer uit het wekelijks voorlezen van een feuilleton, (basisschool)liedjes begeleid op orgel, piano, gitaar of afgespeeld via YouTube. Ook kon er na afloop van de dienst digitaal ‘een bakkie’ gedaan worden. Her en der werd geëxperimenteerd met online vergaderen en kringenwerk. Verder circuleerde er enige tijd een digitale federatieve nieuwsbrief.

De oecumenische online Pinksterviering op 31 mei trok veel bekijks. In de maand juni waren er landelijk max. 30 bezoekers per kerk toegestaan. Een tijdlang kon men in de Dorpskerk dagelijks tussen 11.00 en 12.00 uur een kaarsje aansteken en de stilte op zich in laten werken. Zondag 5 juli opende ook de ‘Magnus’ weer haar imposante torendeur. Toen mocht er per godshuis worden ‘opgeschaald’ naar max. 100 personen. Dit aantal werd evenwel in geen van onze kerken gehaald. De CJR ontwikkelde naast het Kindermoment nog meer initiatieven, zoals de Zondagsschool en Kliederkerk. De start van het nieuwe kerkelijk seizoen op zondag 20 september had deze keer in de eigen kerk plaats, wel werden er online groeten uitgewisseld. Eind oktober vond de installatie plaats van de Mediawerkgroep, die onderzoekt hoe onze federatie nog beter van papieren en digitale informatie gebruik kan maken. Hopelijk levert dat tevens een financiële meevaller op. Inmiddels is het zonneklaar hoe belangrijk een Website is voor actuele berichtgeving, maar dan moet je natuurlijk wel over internet beschikken. En wie van ons had kunnen bevroeden, dat je je ooit zou moeten opgeven voor een kerkdienst? In het najaar kwam daar ook het mondkapje nog bij!

Verder werd de Laarkerk verduurzaamd (isolatie & zonnepanelen) en organiseerde de Magnuskerk als Groene Kerk rond de Oogstdienst van 3 november opnieuw een ‘weekend met een groen randje’. In de Adventsperiode werden er weer Vespers gehouden in de Dorpskerk, ook hiervoor golden gereduceerde bezoekersaantallen. Oudere Laarkerkers ontvingen een mini Zuidlaarderbol, terwijl de Dorpskerk alle lidmaten een prachtige Kerstkaart bezorgde. Op 14 december werd de tweede lockdown van kracht, die in elk geval tot medio januari duurt. Donderdagavond 24 december zond Laarkerk-TV een online Kerstwandeling uit van de gezamenlijke kerken uit Anloo en Zuidlaren, samen met Lentis. Een eigentijdse vertolking van het Kerstverhaal. Indrukwekkend wat er in oecumenische vogelvlucht allemaal de revue passeerde. Wat een creativiteit en inzet van velen, niet in de laatste plaats van de techneuten, die hier héél véél vrije tijd in hebben gestoken. Na bijna tien jaar is Jan Vorsselman gestopt als hoofdredacteur van ons federatieblad Samenklank. Petje af voor zijn inzet en trouw!

De gezamenlijke diaconieën verrasten gemeenteleden met een presentje van de Wereldwinkel als kerstgroet. Het pastoraat vond noodgedwongen veelal ‘op afstand’ plaats.
Kerkrentmeesters bereiden als vanouds weer de jaarlijkse VVB-actie voor, nodig om het kerkelijk huishoudboekje op orde te houden.

Zondag 10 januari neemt da. Gonny de Boer na 15 jaar afscheid van de Magnuskerk. Drie weken later doet zij intrede in de Kloosterkerk van Ten Boer. Welke gevolgen dit zal hebben voor ‘Anloo’ en onze federatie valt nu nog niet te zeggen. Eveneens op 10 januari is het precies 50 jaar geleden, dat ik door mijn vader in het Groningse Oldehove bevestigd werd als predikant. ’k Kan het nauwelijks bevatten, dat ik al bijna een halve eeuw ‘domie’ ben.

Tot slot wil ik allen, die beroepshalve of als vrijwilliger het kerkelijk ‘bedrijf’ gedurende het bizarre afgelopen jaar ‘gerund’ hebben, een pluim op de hoed steken. Vaak moest er op allerlei onverwachte momenten geïmproviseerd worden, en dat deden ze dan toch maar!

Wel, dit was mijn 5e en tevens laatste jaarrede, aangezien ik eind mei van dit jaar het voorzitterschap neerleg. ’k Heb ook na mijn emeritaat een kijkje in kerkelijke keukens mogen nemen. Soms brandde er wel eens iets aan of kookte er wat over, toch kwam er altijd een gerecht op tafel. ‘k Heb het me laten smaken en ben er voor zover ik weet ‘niet minder’ van geworden.

Cees Verspuij Zuidlaren, 5 januari 2020 

Nawoord
Hoe wij als drie kerken uit de coronacrisis tevoorschijn zullen komen, blijft uiteraard gissen.
Wellicht dat we het op een aantal terreinen over een andere boeg zullen moeten gooien.

Mogelijk is daar al een bescheiden begin mee gemaakt, want de afgelopen tijd borrelde er in ons midden al heel wat creativiteit op die tot nieuwe inzichten en initiatieven heeft geleid.

Omdat wij geen kopie van elkaar zijn maar onderling verschillen, is het zaak om goed ‘over en weer’ te communiceren. Dat is het afgelopen jaar wel gebleken.

We hoeven ook niet allemaal hetzelfde te doen of te kunnen, maar mogen elkaar juist aanvullen. Vormt verscheidenheid niet juist de charme van een federatie?

‘Eenheid in verscheidenheid’ is een groot goed en blijft verzekerd, wanneer je voortdurend op elkaar afstemt. Wat mij betreft gaan wij op dat spoor verder!